Στο πρώτο -ύστερα από πολλά χρόνια- μυθιστόρημά του ο συγγραφέας εγκαταλείπει το ντοκουμέντο και καταφεύγει στον μύθο για να στηρίξει την αλήθεια. Προσπαθεί να περάσει μέσα από την "τρύπα του μέλλοντος" για να φωτογραφίσει τον αυριανό θαυμαστό κόσμο της παγκοσμιοποίησης. Οι ήρωες απόλυτα φανταστικοί. Τα σύνδρομα, τα πάθη που τους ποδηγετούν, η αχαλίνωτη απληστία απόλυτα πραγματικά. Έχουν κι' όλας καταγραφεί στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Μπορούμε να τα ψηλαφίσουμε στους συνανθρώπους μας, στην καθημερινή ζωή μας. Αλλά και στον ίδιο τον εαυτό μας. Γιατί, όπως διαπιστώνει τρομαγμένος ένας από τους ήρωες του βιβλίου "Δεν υπάρχουν υπεύθυνοι και ανεύθυνοι. Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για την μεγάλη τραγωδία της ζωής".
Κι' "ο Παράδεισος" ήταν αναπόφευκτο να "αμαρτήσει" όταν η διαφθορά θα λατρευθεί σαν θεά στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο μας. "Καλώς ήλθατε στον Παράδεισο των εντίμων διεφθαρμένων".
Ο Γιάννης Π. Καψής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929, αλλά οι ρίζες του, που φτάνουν στην Αγία Παρασκευή του Τσεσμέ, τον έκαναν να νιώθει από μικρός σαν γέννημα θρέμμα της Μικρασίας. Η αγάπη του αυτή εκδηλώθηκε με το πρώτο του βιβλίο, "Χαμένες πατρίδες", που εκδόθηκε το 1960 και έκτοτε επανεκδίδεται, μέχρι και σήμερα, σε αλλεπάλληλες εκδόσεις, έχοντας πλησιάσει τις 100.000 αντίτυπα. Ακολούθησε αργότερα "H μαύρη βίβλος", μια συγκλονιστική συλλογή
των καταθέσεων των θυμάτων της Καταστροφής. Τα μυθιστορήματά του "Όταν οι άγγελοι πέθαιναν στη Σμύρνη" και "Τα σμυρνέικα τραγούδια" δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της πιο τραγικής σελίδας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του, μπήκε από την εφηβική ηλικία στη δημοσιογραφία και, ξεκινώντας από βοηθός αστυνομικού ρεπόρτερ, ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του ρεπορτάζ. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, δοκίμασε για λίγο τη δικηγορία ως ασκούμενος, αλλά δεν τον τράβηξε. Αφιερώθηκε αποκλειστικά στη δημοσιογραφία, και το 1958 ανέλαβε αρχισυντάκτης του Έθνους μέχρι το 1970, οπότε καταδικάστηκε από το στρατοδικείο της χούντας. Ταυτόχρονα εργαζόταν ως βοηθός ανταποκριτής του Time. Μετά την αποφυλάκισή του εργάστηκε ως β΄ αρχισυντάκτης στο "Βήμα" και στη συνέχεια ως διευθυντής στον "Ταχυδρόμο". Επιστρέφοντας από το Λονδίνο, όπου είχε καταφύγει μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας "Τα Νέα". Τον Απρίλη του 1982 ορκίστηκε υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπουργός αναπληρωτής Εξωτερικών.
Μη Διαθέσιμο
