Καλοκαίρια τρόπος του λέγειν

Σε είδα που κυλούσες μες στο πυκνοφυτεμένο αυλάκι
κατεβαίνοντας απ' τις πηγές της νιότης σου. Κι έπλεξα
με τα δάχτυλά μου βιαστικά κάτι σαν δίχτυ, σαν ιστό -
ξέρεις, ακόμη κι αν ξεγλιστρούσες κι έφευγες,
θα 'ταν για μένα αρκετό να ξέμεναν λίγες σταγόνες,
μα όχι, όχι για να πιω, ίσα ίσα να μου υγράνουν τα χείλη.
Και το μεν πλέγμα πρόθυμον
οι ενώσεις όμως των δαχτύλων
απ' την πολλή μακροημέρευση είχαν κενά, μεγάλα
όσο των βράχων οι θαλασσινές σπηλιές.
"Και δε σε γνώρισα, ούτε κι εσύ με γνώρισες".