Το παρελθόν μιας καπνούπολης ανασταίνεται από την πληγωμένη μνήμη των ανώνυμων καπνεργατών, όπως τη βίωσαν από γενιά σε γενιά, γράφοντας οι ίδιοι τον επίλογο, μέσα στη μυρωδιά και την αποπνικτική ατμόσφαιρα των καπναποθηκών.
Και δεν είναι μόνο το πικρό ψωμί και το χτικιό, οι εφιάλτες τους. Είναι και η οργή για κάθε μορφής εξουσία που έστηνε τα δόκανα για να συντρίψει τους αγώνες τους. Εκμετάλλευση, απολύσεις, διώξεις, και η "ρετσινιά" του κομμουνιστή ή του "κομμουνίζοντος" για όποιους τόλμησαν να διεκδικήσουν μιαν ελάχιστη αύξηση στο φτηνό μεροκάματο.
Δεν αρκούν μόνο οι σελίδες της επίσημης ιστορίας να καλύψουν την καπνούπολη του Αγρινίου και τις υπόλοιπες καπνουπόλεις της Ελλάδας (Κομοτηνή, Ξάνθη, Δράμα, Καβάλα, Βόλο).
Χρειάζονται να βγουν στην επιφάνεια και άλλες καταγραφές: Ο τύπος, τα φυλλάδια των Εργατικών Κέντρων, οι φωτογραφίες, τα κτίρια των καπναποθηκών και κυρίως οι γραπτές και προφορικές μαρτυρίες των ίδιων των ιστορικών υποκειμένων (καπνεργατών και καπνεργαρτιών).
Στην προκείμενη περίπτωση, ο Αριστείδης Μπαρχαμπάς, σηκώνει ένα τεράστιο βάρος μνήμης και μαζί με τον στοιβαδόρο του εξωφύλλου, καταξιώνουν τους κυνηγούς του ονείρου.
Χρυσούλα Σπυρέλη
Ο Αριστείδης Μπαρχαμπάς γεννήθηκε στην συνοικία Φούσκαρη του Αγρινίου το 1937. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια δουλεύοντας στα καπνοχώραφα του Ζαπαντιού με την πολυμελή οικογένειά του. Τελείωσε την Εμπορική Σχολή Αγρινίου και παρακολούθησε μαθήματα διακοσμητικής και σχεδίου στη Σχολή ABC. Το 1963 διορίστηκε στον ΟΤΕ, απ' όπου διώχθηκε κατά την περίοδο της χούντας για να επανέλθει το 1974. Φιλέρευνος και φιλομαθής, ασχολήθηκε με το γράψιμο. Αρκετά κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.
Μη Διαθέσιμο
