Μιλώντας για το βιβλίο θα μπορούσα να πω για να ξεμπερδέψω μια ώρα αρχύτερα, "η απολογία μιας γενιάς που σπαράχτηκε, αλώθηκε, αλέστηκε στη διάρκεια: Πόλεμος-Κατοχή-Εμφύλιος-Εφταετία 55-62- Εφταετία Χούντας" κλπ κλπ, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να ομιλεί εξ ονόματος της γενιάς του. Είναι λοιπόν η δική μου μόνο απολογία στα νέα παιδιά για όσα εμείς (εγώ) δε μπορέσαμε... Κι ελπίζω να πετύχει, ίσως, να καταθέσει δυό τρεις λέξεις πάνω στην ιστορία που δε γράφεται...
O Mιχάλης Παπανικολάου γεννήθηκε στον Πύργο. Παράτησε την Ιατρική στον τρίτο χρόνο για να σπουδάσει θατρο και κινηματογράφο όπου και εργάστηκε στη συνέχεια σα βοηθός μέχρι να "γυρίσει" την πρώτη του ταινία. Σκηνοθέτησε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Έγραψε κάποια λίγα θεατρικά έργα (όλα παραγγελία κι όλα παιγμένα), διηγήματα για τον περιοδικό Τύπο, στίχους τραγουδιών, σενάρια και εκδόθηκαν πέντε συλλογές ποιημάτων του, κάποια μεταφράστηκαν στ' αγγλικά. Ιδρυτικό μέλος θεατρικών σχημάτων και θεάτρων. Δίδαξε σε σχολεία (δραματικές σχολές), θέατρο και κινηματογράφο.
Σε πείσμα πολλών, εξακολουθεί να εργάζεται και αρνείται να συνταξιοδοτηθεί.
