Μέσα από αυτά τα μελετήματα αυτό προσπαθώ -κι ας μη θεωρηθεί υπερβολή- να διδάξω ευχάριστα· και φυσικά όταν γεμίζουν τα κενά της ψυχής ο άνθρωπος άνω θρώσκει, συνεπώς επιτελεί τον πραγματικό του προορισμό επάνω στη γη, εξανθρωπίζεται.
Η γνώση δίνει χαρά· αλλά και βοηθά τον άνθρωπο νοερά να ταξιδεύει. Πιστεύω ότι πέρα από όλα τα δεδομένα η βιούμενη γνώση είναι μία μορφή εμβίωσης της ποιητικής κατάστασης, της ποιητικής ουσίας. Συνεπώς, με δυο λόγια, η γνώση και ο λαβύρινθός της είναι και αυτή με τη σειρά της μία μορφή ποίησης, η ηδονή που προσφέρει η αναζήτηση μέσα στο άδυτο της γνώσης -στην περίπτωση μας της λογοτεχνίας- τέρπει και μορφώνει παράλληλα, ολοκληρώνοντας τον άνθρωπο, βοηθώντας τον έτσι να επιτελέσει τον ιερό προορισμό του που είναι ο πνευματικός.
Η Αντουανέττα Στέκα - Ασωνίτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και κατοικεί στο Χολαργό. Σε ηλικία 15 ετών έγραψε τα πρώτα της ποιήματα. Μετά από τις σπουδές της εργάζεται ως ξεναγός και παράλληλα γράφει.
Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της ποίησης το 1983 με τη συλλογή "Αναζητήσεις". Από το 1994 ασχολείται και με το δοκίμιο. Καλλιεργεί και άλλα είδη λόγου: διήγημα, μετάφραση, παιδικό ποίημα. Δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι τακτική συνεργάτης στα περιοδικά: "Πνευματική Ζωή" (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών) και "Έκφραση".
Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και δραστηριοποιείται με ομιλίες σε διάφορους λογοτεχνικούς χώρους.
Έχει βραβευτεί με Βραβείο Λογοτεχνικού Διαγωνισμού για το δοκίμιο. Για τον ποιητικό της λόγο εκφράστηκαν επαινετικά οι Γιάννης Κουτσοχέρας, Κώστας Βαλέτας, Δημήτρης Καραμβάλης κ.ά.
