Ο ποιητής ξύπνησε από τις μουσικές των λουλουδιών. Όταν οι πρώτες ηλιαχτίδες γλίστρησαν από τα μάτια της αυγής, λούστηκε στο ρυάκι της φεγγοβολής και έκρυψε τα γλυκοχρώματα της νιότης του στους ανθισμένους κήπους του Απρίλη. Τότε ένα γλυκόλαλο αηδόνι έχτισε τη φωλιά του στο γέλιο μιας μικρής ροδιάς και πήρε να πλέκει με δροσιές κελαηδισμών τους ήλιους της ψυχής του. Τα γλυκοχρώματα της νιότης του γίνανε ροδοπέταλα από φως και στάξανε τις αγνές μοσχοβολιές του πρώτου του, του έρωτα στη λύρα της καρδιάς του.
