Τα σοκάκια στο Αϊβαλί, τα αρχοντικά που ακόμη και σήμερα υπάρχουν, κρατούν καλά κρυμμένες τις ιστορίες των ανθρώπων που κάποτε τα περπατούσαν. Κι αν κάνει ησυχία, λες κι ακούς τα βήματά τους, λες κι αφουγκράζεσαι τον πόνο που βίωσαν όλοι εκείνοι που ξεριζωθήκαν στα 1922. Μια γυναίκα που έζησε τον δικό της Γολγοθά, μια αφανής ηρωίδα, ήταν η Αθηνά. Στα 25 της μένει χήρα, απροστάτευτη με τα τέσσερα ορφανά της. Εγκαταλείπει το αρχοντικό της και βρίσκεται πρόσφυγας στο νησί που την έφερε νύχτα μια μικρή βάρκα. Άμαθη στα δύσκολα, θα καταφέρει να αναστήσει τα μωρά της, να τα διδάξει την αξιοπρέπεια, την αγάπη για τη ζωή, να κάνει τον αβάσταχτο πόνο της πείσμα. Κάθε βράδυ το βλέμμα της ταξίδευε στα φώτα που σαν μικρά καντηλάκια την ξανάφερναν στον τόπο της. Κι όπως κοιτούσε καρσί το Αϊβαλί, το φανταζόταν σαν μια γυναίκα που με λυτά τα μαλλιά μοιρολογάει για τα χαμένα της παιδιά. Διάβηκε τον δύσκολο δρόμο που της φύλαγε η μοίρα με το κεφάλι ψηλά. Πείσμωσε, θύμωσε, μα έμεινε βράχος, όπως όλες αυτές οι υπέροχες γυναίκες που έχουν γράψει ιστορία, χωρίς ωστόσο ποτέ να γραφτούνε στις σελίδες της Ιστορίας.
Το βιβλίο Κι από καρσί το Αϊβαλί γυναίκα μοιάζει βραβεύτηκε στον 30ό λογοτεχνικό διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».
Η Μπέλλα Μηλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Στην εφηβεία της άρχισε να ασχολείται με την ποίηση, δημοσιεύοντας δουλειά της σε λογοτεχνικά περιοδικά και συλλογές. Από τα 18 της χρόνια και παράλληλα με τις σπουδές της στη δημοσιογραφία και τα αγγλικά, βρέθηκε στην εφημερίδα "Βραδυνή", στην οποία εργάστηκε για περίπου 14 χρόνια ενώ, στην ίδια περίοδο, συνεργαζόταν με πολλά περιοδικά. Έκανε για αρκετά χρόνια ραδιόφωνο -μουσικές, κυρίως, εκπομπές- και συνεργάστηκε με μία από τις πρώτες "ζωντανές" εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης, τα "Κυριακάτικα" της ΕΤ-1.
Εργάστηκε στον τομέα ειδήσεων της δημόσιας τηλεόρασης, καθώς και στο Γραφείο Τύπου της ΕΡΤ.
Έχει διατελέσει διευθυντικό στέλεχος σε πολλά περιοδικά ("Τηλεθεατής", "Τηλεκοντρόλ", "Εγώ" και "Ραδιοτηλεόραση") καθώς και σύμβουλος έκδοσης σε εφημερίδες, εβδομαδιαία και μηνιαία έντυπα.
Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά.
Η πρώτη της συγγραφική απόπειρα, το "Πες στον πελαργό να έρθει από το σπίτι", ξεκίνησε ως μία ημερολογιακή καταγραφή της προσωπικής της εμπειρίας και έγινε βιβλίο γιατί "κάποιες στιγμές, για κάποιους λόγους, πρέπει να τις μοιράζεσαι...".
