Κι έτσι… or beyond

Η Αλίκη με ρώτησε: -Πού κατοικούν τα φαντάσματα; -Στις σπηλιές του μυαλού, της απάντησα. -Και τι κάνουν εκεί, με ξαναρώτησε. -Θυμούνται, θυμούνται για πάντα, ήταν η απόκρισή μου. -Μα αυτό είναι ένα πραγματικό μαρτύριο, μου παραπονέθηκε. -Κι όμως αυτό κάνουν, συντηρούν τη θύμηση, αυτός είναι ο μοναδικός λόγος της ύπαρξής τους. Όταν η θύμηση χαθεί, εκείνα αυτομάτως παύουν να υπάρχουν, όπως ο καπνός που χάνεται όταν σβήσει η φωτιά. -Παράξενα που είναι τα φαντάσματα, μου είπε, κοιτάζοντάς με με ορθάνοιχτα μάτια απορημένη.