"Αναπολώ τα περασμένα, όταν τον είχα κοντά μου. Ξημέρωνε και ένιωθα τον ήλιο δίπλα μου να μου ζεσταίνει την καρδιά και να φωτίζει τη ζωή μου. Βράδιαζε και έβλεπα το φωτεινό μου αστέρι να λάμπει σαν τον αυγερινό και να οδηγεί τα βήματά μου. "Ήλιε μου", του έλεγα, "αστέρι μου γλυκό κι αγαπημένο". Τώρα τίποτα. Ένα άδειασμα ψυχής μόνο. Παγωνιά, ερημιά και ένα σκοτάδι αφώτιστο, ανατριχίλα. Πώς να το δεχτώ ότι ο ήλιος μου αυτός κι εκείνο το λαμπερό αστέρι μου βασίλεψαν για πάντα; Και αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια όλα αυτά που μου συμβαίνουν ή είναι ένα κακό, εφιαλτικό όνειρο... Είναι αλήθεια ότι το παιδί αυτό ήταν δικό μου, ότι έζησε μαζί μου και μου χάρισε τόση ευτυχία και χαρά, ή ήταν ένα όνειρο απατηλό, μια ψευδαίσθηση;"
Η Κωστούλα Παράσχου-Κουρή γεννήθηκε στο Ναύπλιο από γονείς Αναπλιώτες, τον αξιωματικό Στρατού Ξηράς Παναγιώτη Παράσχο και την Ευανθία, θυγ. Γ. Μαρκοπούλου.
Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της, τα εγκύκλια μαθήματα τα παρακολούθησε στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, στην Ερμούπολη Σύρου και στο Ναύπλιο.
Μόλις τέλειωσε το σχολείο, διορίστηκε στο Στρατολογικό Γραφείο Ναυπλίου, ως δημόσιος υπάλληλος. Όταν αργότερα η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, στο Δήμο Παπάγου, μετατέθηκε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (Γενικό Επιτελείο Στρατού) και έφτασε στο βαθμό του τμηματάρχη.
Το έτος 1978 υπέβαλε την παραίτησή της στην υπηρεσία της, για να αφοσιωθεί στην επιμέλεια και την ανατροφή του παιδιού της, που είχε αποκτήσει από το γάμο της με το δικηγόρο Αθηνών κ. Νάσο Κουρή.
Από μικρή αγαπούσε το διάβασμα και έχει διαβάσει αρκετούς συγγραφείς, Έλληνες και ξένους. Έχει γράψει ποιήματα τα οποία δεν έχουν εκδοθεί.
