Μια συγκλονιστική περιγραφή της Ελλάδας της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου, μέσα από τις μαρτυρίες-αυτοβιογραφίες είκοσι έξι προσώπων που έζησαν την περίοδο εκείνη. Είκοσι έξι ανθρώπινες κραυγές από τη Γυάρο, το Ιτζεδίν, τον Γράμμο, την προσφυγιά, φθάνουν στα αυτιά μας, αποκαλύπτοντάς μας τις εξοντωτικές συνθήκες μέσα στις οποίες έζησαν, τη φτώχεια και την πείνα που δοκίμασαν και τους βασανισμούς που υπέστησαν.
Το βιβλίο προλογίζει ο σημαντικός ιστορικός Σπ. Ι. Ασδραχάς, ο οποίος στην εισαγωγή του τονίζει επανειλημμένα την ιδιαίτερη αξία των μαρτυριών ως ιστορικών πηγών. Ο παρόντας τόμος κλείνει με ένα διήγημα της Βασιλικής Παπαγιάννης και φωτογραφικό υλικό.
Η Βασιλική Παπαγιάννη γεννήθηκε στη Λάρισα το 1927. Ως έφηβη, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Μετά την απελευθέρωση, η καταφυγή στη Θεσσαλονίκη ήταν σωτήρια. Στα είκοσι πέντε της σπούδασε Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.
Τα βιώματά της αυτά αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για το συγγραφικό της έργο και αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στα διηγήματα, στις νουβέλες και στα μυθιστορήματά της.
Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1952. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Επιθεώρηση Τέχνης", "Αντί", "Νέα Εστία", "Θέματα Λογοτεχνίας", "Ελίτροχος", σε "Ημερολόγια" της Εταιρείας Συγγραφέων, και στον περιοδικό Τύπο.
Ζει στη Λάρισα και είναι παντρεμένη με το δικηγόρο και συγγραφέα Σταύρο Α. Παπαγιάννη.
Μη Διαθέσιμο
