Σε έναν κόσμο που μετασχηματίζεται ραγδαία λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης και των καταστροφικών επιπτώσεων της οικολογικής κρίσης, καλούμαστε να επανεξετάσουμε όλα όσα πιστεύαμε για την ανθρώπινη ύπαρξη και την κοινωνία. Ποια είναι τα όρια και οι δυνατότητες της κοινωνικής θεωρίας μπροστά στις προκλήσεις της εποχής μας;
Εμπνευσμένο από την πρωτοποριακή σκέψη κορυφαίων θεωρητικών όπως οι Bruno Latour, Bernard Stiegler, Jane Bennett κ.ά., το παρόν βιβλίο παρουσιάζει το κριτικό μετανθρωπιστικό ρεύμα και επιχειρεί να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα όπως: Πώς μετασχηματίζονται οι κοινωνικές επιστήμες όταν τα όρια μεταξύ ανθρώπου/μηχανής, πολιτισμού/φύσης, κοινωνίας/τεχνολογίας καθίστανται δυσδιάκριτα; Είναι δυνατόν να κατανοήσουμε την κοινωνία χωρίς να συμπεριλάβουμε τις μη-ανθρώπινες οντότητες; Πώς μεταβάλλεται η έννοια της κοινωνίας σε έναν όλο και πιο τεχνολογικοποιημένο κόσμο; Οι τεχνολογίες είναι απλά εργαλεία ή συνδημιουργοί στη διαμόρφωση του ανθρώπου και της κοινωνικής πραγματικότητας;
Το βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε ακαδημαϊκούς, φοιτητές και ερευνητές, αλλά και σε αυτούς που αναζητούν νέους τρόπους για να κατανοήσουν τη σύνθετη και υβριδική πραγματικότητα του σύγχρονου κοινωνικού κόσμου.
[ Το παραπάνω κείμενο είναι προϊόν συνέργειας ανθρώπου και τεχνητής νοημοσύνης ]
Η Παναγιώτα Γεωργοπούλου σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Απέκτησε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα D.E.A Histoire et Civilisations στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή της στο Universite Paris VIII, Saint-Denis Vincennes με ερευνητικό αντικείμενο το καθεστώς της κοινωνικοπολιτικής «ουδετερότητας» της τεχνολογίας και της επιστήμης στις δυτικές κοινωνίες. Δίδαξε ως Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό (ΣΕΠ) στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Στις δημοσιεύσεις της περιλαμβάνονται μελέτες για τη σύγχρονη κοινωνική θεωρία με ιδιαίτερη έμφαση στη μεταουμανιστική στροφή, στην επιστημολογία των κοινωνικών επιστημών και στις κοινωνικοπολιτικές όψεις των νέων τεχνολογιών.
