"Για αιώνες συνεχίζεται ένας υπόγειος πόλεμος μεταξύ συγγραφέων και εξουσίας. Η εξουσία χρησιμοποίησε τη γλώσσα σαν μηχανισμό επιβολής της κυρίαρχης ιδεολογίας, ενώ συχνά προσπάθησε μέσω της γλώσσας να χειραγωγήσει τους λαούς. Προσπάθησε να αφανίσει, να εξαφανίσει, να ισοπεδώσει τις τοπικές γλώσσες, τις ντοπιολαλιές, τις διαλέκτους, να εξαλείψει τις γλωσσικές ιδιαιτερότητες. Οι συγγραφείς αμφισβήτησαν, αποκάλυψαν, αντιτάχθηκαν στις πρακτικές αυτές.
Η θεοκρατική και η κοσμική εξουσία εκφράζονταν μέσω μιας ξύλινης γλώσσας με το στερεότυπο κλισέ "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια", διανθισμένης με πατερναλισμό, εθνικισμό και αργότερα με την ψευδή γλώσσα των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης και με τις κατασκευασμένες ειδήσεις."
