Το πορτρέτο μιας από τις κορυφαίες αγωνίστριες της Κατοχής.
Στην Κατοχή, πολλές Ελληνίδες αναμίχθηκαν στην Εθνική Αντίσταση, μερικές μάλιστα έδωσαν τον τόνο στον Αγώνα και άλλες θυσίασαν ακόμη και τη ζωή τους.
Η Λέλα Καραγιάννη στην Αθήνα, μητέρα επτά παιδιών, κατεχόμενη από φλογερό πατριωτισμό άρχισε τη δράση της πολύ πρώιμα, από τον Μάιο του 1941. Στην αρχή, επικουρούμενη από τα μεγαλύτερα τέκνα της, περιέθαλψε Έλληνες φαντάρους που επέστρεφαν από το μέτωπο και εν συνεχεία ιδιαιτέρως Βρετανούς, οι οποίοι είχαν διαφύγει την αιχμαλωσία. Οργάνωσε μία εντυπωσιακή απόδραση Βρετανών από στρατόπεδο και πιθανώς την πρώτη διαφυγή τους στην Αίγυπτο με ένα καϊκάκι. Σιγά σιγά ανέπτυξε ένα δικό της δίκτυο αντιστάσεως και από το 1943 ενεπλάκη στον επικίνδυνο τομέα της κατασκοπίας, χρησιμοποιώντας μεγάλο αριθμό συνεργατών, ανδρών και γυναικών. Από το 1944 η δράση της κορυφώθηκε και μετά από μία σειρά ατυχιών συνελήφθη από τους Γερμανούς, τον Ιούλιο. Υπέστη πρωτοφανή βασανιστήρια, τα οποία αντιμετώπισε με περιφρόνηση χωρίς να μιλήσει. Στις 8 Σεπτεμβρίου του '44 εκτελέσθηκε μαζί με εξήντα γενναίους άνδρες και γυναίκες στο Δαφνί, εμψυχώνοντας μέχρι την τελευταία στιγμή τους μελλοθανάτους.
"Ξαναγυρίζω στην οικεία για μένα περίοδο, διότι σ' αυτήν ανδρώθηκα και την έζησα από κοντά», λέει ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης. «Θέλω να τιμήσω τους ανθρώπους που έπεσαν για την Πατρίδα και παρέμειναν άγνωστοι ή λιγότερο γνωστοί από τα μεγάλα ονόματα".
Ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1948 έλαβε το πτυχίο του με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1951 ανακηρύχθηκε αριστούχος Διδάκτωρ της Χειρουργικής. Το 1950-1953 υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίατρος σε Τάγμα Πεζικού και σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Βοστώνη και στο Λονδίνο στην Ορθοπεδική Χειρουργική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Βοστώνη του απονεμήθηκε ο τίτλος του Teaching Fellow του Harvand. Η "Βρετανική Ορθοπεδική Εταιρεία", της οποίας είναι το παλαιότερο ελληνικό μέλος, τον επέλεξε από το 1981 ως μόνιμο εκπρόσωπο της στην Ελλάδα (Corresponding Fellow of the B.O.A.). Ο Α. Λ. Ζαούσης διετέλεσε συνολικώς επί εικοσαετία Διευθυντής στο Ασκληπείο Βούλας και στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων (ΚΑΤ), συγγράψας πληθώρα επιστημονικών εργασιών στα ελληνικά και σε ξένες γλώσσες. Εισήγαγε στην Ελλάδα νέες εγχειρητικές μεθόδους και, πρώτος, το 1967, την ολική αρθροπλαστική του ισχίου. Στην Κατοχή (1941-1944) είχε μετάσχει στην Εθνική Αντίσταση και από τις εμπειρίες του της περιόδου αυτής προέκυψε το πρώτο εξωιατρικό του πόνημα, με τίτλο "Αναμνήσεις ενός αντιήρωα", το 1980. Ακολούθησε το τρίτομο έργο του "Οι δύο όχθες", το δίτομο "Η τραγική αναμέτρηση", για την περίοδο 1945-1949, και πάλι ένα δίτομο, "Ο εμπαιγμός", για τη δικτατορία 1967-1974. Το πέμπτο βιβλίο του, "Αλέξανδρος και Ασπασία", 1915 -1920, ήταν η ιστορία του τραγικού βασιλιά και της αγαπημένης του, και σημείωσε πολύ μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Το παρόν είναι το έκτο κατά σειράν έργο του. Σε αναγνώριση του συγγραφικού του αυτού έργου, η Ακαδημία Αθηνών τον έχει επιλέξει μέλος της Ερευνητικής Επιτροπής της για την περίοδο του Πολέμου 1940-1941 και της Εθνικής Αντίστασης - ο πρώτος τόμος της συλλογικής αυτής εργασίας έχει ήδη εκδοθεί.
Μη Διαθέσιμο
