ΠΡΩΙΝΟ
Στην όχθη της γαλάζιας λίμνης της ζωής
τα λευκά σύννεφα είναι τα σώματα
των σάρκινων γιων του ήλιου:
ήδη η σκιά βρίσκεται στους ώμους, αλυσίδα
βυθισμένων βουνών.
Και δροσερά ροδοπέταλα
στολίζουν το τραπέζι μας και είναι δάση
ακέραια και πράσινα γεμάτα καστανιές
που οι φυλλωσιές τους χτυπούν στον άνεμο:
ακούς τα πουλιά να φτάνουν;
Αυτά δε φοβούνται
τα πρόσωπά μας και τα ρούχα μας
γιατί σαν τη σάρκα του φρούτου
είμαστε φτιαγμένοι από την υγρή γη.
(Παστούρο, 10 Ιουλίου 1938)
Μη Διαθέσιμο
