Η γλώσσα του Ομήρου είναι ζώσα και παρούσα, έτοιμη να εκφράση οποιαδήποτε έννοια σημερινή ή αυριανή. Η πεποίθησί μου αυτή με ώθησε προ δεκαπενταετίας ν' αποδώσω στην σύγχρονη ελληνική τα ομηρικά έπη και προσφάτως σε έμμετρη απόδοσι, αφήνοντας αμετάφραστες τις περισσότερες λέξεις του ποιητού, επειδή τις ίδιες αυτές λέξεις εκφέρουμε και γράφουμε σήμερα με την ίδια προφορά και με την ίδια σημασία.
Η πεποίθησί μου, όμως, αυτή, έπρεπε να τύχη και επισημοτέρας επιβεβαιώσεως με την μορφή λεξικού, ώστε ν' αποδειχθή του λόγου το αληθές.
Επεχείρησα λοιπόν και φαντάζομαι ότι το πέτυχα στον μέγιστο δυνατό βαθμό, να καταγράψω όλες ή σχεδόν όλες τις ομηρικές λέξεις, που περιλαμβάνονται στην "Ιλιάδα" και στην "Οδύσσεια", τις οποίες χρησιμοποιούμε αυτούσιες στον γραπτό και στον προφορικό λόγο. Δοκίμασα ευχάριστη έκπληξι, διαπιστώνοντας ότι ομιλούμε και γράφουμε σήμερα 2.924 λέξεις του Ομήρου, με την ίδια έννοια και με την ίδια ορθογραφία, όπως πριν από 5.000 χρόνια.
Το καταπληκτικότερο όμως είναι ότι, πέραν αυτών των λέξεων, η καθομιλουμένη των Ελλήνων, παρά την ολομέτωπη επίθεση των πάσης φύσεως υπονομευτών και κατεδαφιστών της, κατ' εντολήν των γνωστών ξένων ανθελληνικών κέντρων, δημιούργησε και άλλες 12.650 και πλέον λέξεις, ώστε συνολικώς οι Έλληνες να ομιλούν και να γράφουν άνω των 15.600 λέξεων ομηρικής καταγωγής.
Αυτή η μεγάλη αλήθεια, που για πρώτη φορά έρχεται στην δημοσιότητα με το λεξικό αυτό, δικαιολογεί την λυσσώδη επίθεση που εξαπολύουν καθημερινά από τα έδρανα της Βουλής και από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως κάποιοι βουλευτές, για την προαιρετική διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών ή και την παντελή κατάργησί τους, την στιγμή μάλιστα που τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των πλέον προοδευτικών και δημοκρατικών κρατών, εισάγουν τα αρχαία ελληνικά ως επίσημο μάθημα προς διδασκαλία στα πανεπιστήμιά τους. Είναι προφανές, ότι οι εγχώριοι αυτοί κεκράκτες, θέλουν τους νέους Έλληνες ημιμαθείς και αναλώσιμους στους επελαύνοντες νέους κτήτορες της εθνικής κυριαρχίας.
Ο Κώστας Δούκας γεννήθηκε στην ΑΒήνα το 1937. Είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ, και έχει τιμηθή με το βραβείο του ιδρύματος Μπότση. Είναι απόφοιτος και διπλωματούχος Μεταφραστικού του Γαλλικού Ινστιτοότοο Αθηνών. Έχει ασχοληθεί εμπεριστατωμένα με την αρχαιοελληνική και ιδιαίτερα με την ομηρική γραμματεία και έχει συγγράψει πολλά βιβλία, με τα οποία έχει προάγει την ιστορική έρευνα, ιδίως όσον αφορά στην εποχή κατά την οποία έζησε και έγραψε ο Όμηρος, τον οποίο ταυτίζει με τον πρωτοήρωα των επών Οδυσσέα, στηριζόμενος σε στοιχεία, που προκύπτουν από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Από τα πιο σημαντιχά έργα του είναι η μετάφρασις της Ιλιάδος και της Οδύσσειας με μεγίστη προσέγγισι στις ρίζες και τις λέξεις του Ομήρου, που κυκλοφορεί σε επανειλημμένες εκδόσεις από τους εκδοτικούς οίκους "Γεωργιάδης" και "Ιδεοθέατρον", καταδεικνύοντας έτσι ότι η σύγχρονη καθομιλουμένη των Ελλήνων χρησιμοποιεί και εκφέρει με τον ίδιο τρόπο άνω του 80% των ομηρικών λέξεων αυτούσιων για να εκφρασθεί. Με το τελευταίο του βιβλίο "Η γένεσις του λόγου", ο συγγραφέας αναζητεί με διεισδυτικότητα και πειστική επιχειρηματολογία την αρχή δημιουργίας της Ελληνικής γλώσσας στα βάθη των αιώνων και αποκρυπτογραφεί για πρώτη φορά αρκετές πινακίδες της Γραμμικής Β με βάσι το συλλαβάριο του Μ. Βέντρις. Από τα κείμενα που αποκαλύπτονται, προκύπτει ο μηχανισμός που ωδήγησε τους Μυκηναίους, τους Μινωίτες.τους Πυλίους κ.ά. στην επινόησι της ΓΓΒ, καταρρίπτεται ο μύθος ότι η Γραμμική Β εχρησιμοποιείτο μόνο για καταλογογραφήσεις και επιβεβαιώνεται ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες μιλούσαν με τον ίδιο τρόπο που μιλούν οι σύγχρονοι απόγονοί τους.
Μη Διαθέσιμο
