Οι "Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου" διατηρούν το πρόσχημα της γραμμικής εξιστόρησης των περιπετειών μιας μεσοαστικής οικογένειας που οδηγείται σε διάλυση εξαιτίας της αδύνατης σύνθεσης πολλών διαφορετικών πραγματικοτήτων, πολλών νοηματικών τάξεων που συγκρούονται: το αληθινό τους όμως υλικό είναι το με την πρώτη ματιά αόρατο βάθος των κοινών "καθημερινών" συμβάντων. Το βάθος αυτό αποτελεί την έμμονη ιδέα μου, ο τόπος όπου κατοικεί η λυρική μου διάθεση ακονίζοντας την ιδιοτροπία της. Ούτε η τρέλα, ούτε η αμήχανη κινητικότητα της νέας γενιάς των εφήβων, ούτε η μικρο-πολιτική ίντριγκα, ούτε το όνειρο της οικονομικής αποκατάστασης, καταγράφονται, στη συνείδησή μου, σαν αυτό-που-απλώς-δείχνουν-να-είναι· η τετριμμένη θεματολογία πρέπει πάση θυσία (διαφορετικά, θα υποφέρω απ' τη φρίκη του Κυριολεκτικού) να μεταμορφωθεί σε ρεπερτόριο μιας παράδοξης πολυφωνίας, όπου το κάθε τι συνιστά μεταφορά ενός άλλου πράγματος κι εκείνο ενός τρίτου, επ' άπειρον. [...]
Ευγένιος Αρανίτσης
Ο Ευγένιος Αρανίτσης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1955. Από το 1974 ζει στην Αθήνα. Από το 1978 εργάζεται στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία". Το 1976 ίδρυσε τις εκδόσεις "Άκμων", που διηύθυνε καθ' όλο το μήκος της διαδρομής τους. Έγραψε πολλά δοκίμια και άρθρα για την ελληνική και την ξένη λογοτεχνία, που αργότερα συγκεντρώθηκαν σε τρεις τόμους. Το 1986, σε συνεργασία με τον Οδυσσέα Ελύτη, εξέδωσαν το έργο "Το δωμάτιο με τις εικόνες". Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2000 για το δοκίμιο του "Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα" (1999). Άλλα έργα του είναι: "Αφρική", 1988, "Ποιήματα και πράξεις", 1990, "Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου", 1993 (στα γαλλικά από τις εκδόσεις Flammarion, 2007), "Ιστορίες που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω", 1995, "Η θάλασσα", 1998, "Orphan Drugs", 1999, "Ιψ ο Τυπογράφος: ο Ελύτης για παιδιά και ερωτευμένους", 2000, "Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο", 2002, "Late Antiquity", 2003.
Μη Διαθέσιμο
