Μίλησα στην αλμυρή πόλη
που δεσμεύει δεσμούς
να φύγω θέλω...
να χορτάσω την ακατοίκητη βροχή
στις φυλλωσιές των δέντρων·
να χαθώ στην άβυσσο της χαράς
θα ρωτήσω τον έρωτα...
ζει
ή πέθανε...
στα μπαρ της νυχτιάς...;
διαχέεται στις καρδιές
τον εννοούν οι άνθρωποι
ή χιόνι έχουν μέσα τους;
γιατί η ακρογωνιαία πέτρα της ψυχής μου
τον ζητάει κάθε στιγμή
και παίρνει την μορφή εκείνης
συντρίβοντας την μοναξιά μου...
