Λυκόφως, την ώρα του παραδόξου το φως ασφυκτιά μες το σκοτάδι, και δεκατρείς και μία ιστορίες έρχονται στην επιφάνεια, από το κέλυφος της καθημερινότητας, μέχρι βαθιά τα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, εκεί που ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, και ό,τι είναι χρυσός δεν είναι πάντα πολύτιμο και σημαντικό.
Λυκόφως, και τα χρώματα του δειλινού πλημμυρίζουν ένα δωμάτιο σ' έναν άλλο κόσμο, επικίνδυνο και σκοτεινό, στην προβληματική οικονομικά και ηθικά Ελλάδα, απ' όπου και τα αγάλματα δείχνουν να φλέγονται.
