Μια συγκινητική ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, με απαλές μεταφυσικές προεκτάσεις, στην οποία μπορεί να αναζητήσει παραμυθία κάθε ευαίσθητη και πληγωμένη ψυχή.
"Άραγε αυτό το αστέρι που κοιτάζω με θαυμασμό επειδή με εκπλήσσει το έντονο φως του, να το κοιτάζεις κι εσύ αυτή τη στιγμή; Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα γι' αυτό. Γιατί, όπου κι αν είσαι, ο ουρανός είναι ο ίδιος. Αν κοιτάξεις ψηλά, θα δεις ό,τι βλέπω κι εγώ. Και αν το κάνεις, τότε αμέσως αισθάνομαι πως ερχόμαστε πιο κοντά. Σα να είμαστε μαζί νιώθω. Δεν έχει σημασία που βρισκόμαστε σε διαφορετικές γωνιές. Σημασία έχει ότι ο χώρος ξαφνικά αποκτά μικρότερες διαστάσεις απέναντι απ' τον απέραντο κι ατέλειωτο ουρανό. Άρα αυτή τη στιγμή είμαστε πολύ κοντά, αν συγκρίνουμε την απόσταση που μας χωρίζει με την απόσταση του καθενός μας από το τελευταίο σημείο του Σύμπαντος... Ίσως και από έναν μακρινό πλανήτη να φαινόμαστε σα να ακουμπάμε ο ένας στον άλλο [...] Δεν με νοιάζει αν με αυτόν τον τρόπο θα έχω κοροϊδέψει τον εαυτό μου. Ίσως, τελικά, αυτός να είναι ο μόνος τρόπος για να λυτρωθώ. Με την ιδέα της εκπλήρωσης".
Η Βασιλεία Σπηλιά γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουλίου του 1993. Είναι το μικρότερο παιδί μιας τετραμελούς οικογένειας. Σπουδάζει Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας. Από τα παιδικά της χρόνια, η καλλιτεχνική της φύση ήταν έκδηλη. Μόλις έμαθε τα πρώτα της γράμματα, άρχισε να γράφει μυθιστορήματα μικρής έκτασης αλλά και τραγούδια. Το πρώτο της μυθιστόρημα "Μάθημα αγάπης" το έγραψε σε ηλικία δεκαέξι ετών.
