Στις 11 Μαρτίου 2001, είκοσι τέσσερις κομαντάντες του στρατού των ζαπατίστας (EZLN) μπήκαν στην Πόλη του Μεξικού, ολοκληρώνοντας μια ιστορική πορεία δύο εβδομάδων που ξεκίνησε από το δάσος Λακανδόνα της Τσιάπας. Το επεισόδιο αυτό ήταν η κορυφαία στιγμή ενός ιδιόρρυθμου κινήματος που ευτύχησε να γνωρίσει μεγάλη δημοσιότητα ευθύς αμέσως μετά το ξέσπασμά του, την πρώτη ημέρα του 1994, προκαλώντας σε άλλους αμηχανία και σε άλλους ενθουσιασμό. Με την ευκαιρία αυτή ο Ιγνάσιο Ραμονέ συνάντησε τον θρυλικό πια υποδιοικητή Μάρκος και συζήτησε μαζί του για τη σημασία της πρωτοβουλίας αυτής και τις μελλοντικές προοπτικές του ζαπατίστικου κινήματος. Ο μασκοφόρος ηγέτης του EZLN εντάσσει την εξέγερση των Ινδιάνων της Τσιάπας σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο, μιλώντας για την περιθωριοποίηση των φτωχών πληθυσμών του Νότου, την παγκοσμιοποίηση που επιβάλλεται από μια διεθνή χρηματοοικονομική υπερεξουσία, τις αντιστάσεις που συναντάει λίγο-πολύ παντού, αλλά και για τις θετικές εναλλακτικές προτάσεις που επιχειρούν να διατυπωθούν.
Ο Ιγνάσιο Ραμονέ γεννήθηκε στην Ισπανία το 1943. Πρώην διευθυντής της "Le Monde Diplomatique", διδάσκει θεωρία της επικοινωνίας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού (Denis Diderot-Paris VII). Βιβλία του:
-Le chewing-gum des yeux, 1981.
-La communication victime des marchands, 1989.
-Como nos venden la moto (με τον N. Chomsky), 1995.
-Nouveaux pouvoirs, nouveaux maitres du monde, 1996 κ.ά.
