Κατά βάθος μοιάζουμε με τα δέντρα
κατά το ήμισυ ρίζες
κατά το ήμισυ άνεμος.
Ο ανά χείρας ανθολογικός τόμος μεταφράσεων με τίτλο Με ενάντιους ανέμους, είναι ένας κύκλος έργων του Ιταλού ποιητή Φραντσέσκο Τομάντα. Τα ποιήματα–σπαράγματά του αντικατοπτρίζουν πάθη και μικρές στιγμές της ζωής του δρόμου και των σπιτιών του καθενός μας. Ο λόγος του Τομάντα καλύπτει σχεδόν ολόκληρη την εποχή των διλημμάτων — και του ιδίου και της δικής μας. Το γοργό και διαπεραστικό βλέμμα του μας οδηγεί σε περιβάλλοντα απουσίας και ωμής ματαίωσης, σε χώρους προσφύγων και χαμένων πατρίδων, σε καταυλισμούς, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ασθενών και κατατρεγμένων που μαρτυρούν ότι πάνω απ’ όλα και όλους επικρέμεται «μια πραγματικότητα στην οποία όλοι χάνουν»:
Ήθελα να κατανοήσω κείνο το λίγο που μπορώ
της ενοχής και του πόνου
μα είμ’ ένας άνθρωπος τόσο μικρός
κι η πεδιάδα τούτη είναι τόσο αχανής και άδεια
είναι γη απλωτή για να υπογραμμίζει ό,τι λείπει
είναι χιόνι που έπεσε για να καλύπτει ό,τι έχει μείνει
έτσι όπως θα ’πρεπε να είναι η σιωπή
κατιτί που φαίνεται, αγγίζεται και
παγώνει για πάντα μια γωνίτσα της καρδιάς.
