Το παρόν πόνημα είναι ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Μεγάλου Φώτιου και ειδικότερα στις παιδαγωγικές του ιδέες. Ο συγγραφέας, για την ολοκλήρωση του έργου συμβουλεύτηκε ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, αλλά κυρίως τα έργα του μεγάλου αυτού Πατέρα της Εκκλησίας μας, ο οποίος είναι ελάχιστα γνωστός στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, γιατί ούτε ναός στο όνομά του υπάρχει, ούτε αναφέρεται στα εορτολόγια. Ίσως από το φόβο μήπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο παρεξηγηθεί από τον Πάπα -σε χρόνους δύσκολους- και θεωρηθεί ως υπέρμαχο του Φωτιανού σχίσματος (που δεν υπήρξε ποτέ), οι κατά καιρούς Πατριάρχες το εξέβαλαν από τα εκκλησιαστικά κείμενα και τις ευχές, στις οποίες καθημερινά περιλαμβάνουν σειρά ολόκληρη -παλαιών και νεοφανών- αγίων. [...]
