Για τριάντα μήνες, από τον Ιανουάριο του 1960 ως τις 4 Αυγούστου του 1962, αποτέλεσαν το πιο απίθανο ζευγάρι: η θεά του σεξ και ο φροϋδικός ψυχαναλυτής. Εκείνη του είχε αναθέσει ως αποστολή να τη βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της, να συνεχίσει να παίζει στον κινηματογράφο, να αγαπήσει, να μην πεθάνει. Εκείνος ανέθεσε ως αποστολή στον εαυτό του να την περιβάλλει με αγάπη, να της προσφέρει μια οικογένεια, ένα νόημα, σαν να είχε να κάνει με κάποιο αβοήθητο παιδί. Θέλησε να την πλησιάσει όσο περισσότερο γινόταν, αλλά επειδή υπήρξε ο τελευταίος άνθρωπος που την είδε ζωντανή και ο πρώτος που τη βρήκε νεκρή, κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος για το χαμό της. Αυτή είναι η ιστορία. Η ιστορία δύο ανθρώπων που δεν έπρεπε να συναντηθούν και που, στη συνέχεια, δεν μπόρεσαν να αποχωριστούν ο ένας τον άλλον. Μαύρες λέξεις και λευκές αναμνήσεις. Μέσα στο γλυκό φως του ιατρείου ενός ψυχαναλυτή, επαναπροβάλλεται η τελευταία συνεδρία της Μέριλιν.
Ο Μισέλ Σνεντέρ γεννήθηκε το 1944. 'Aνθρωπος με πολλαπλές ιδιότητες, εκτός από συγγραφέας, δοκιμιογράφος και ψυχαναναλυτής, υπήρξε και διευθυντής του τμήματος μουσικής και χορού του γαλλικού Yπουργείου Πολιτισμού. Η γκάμα των έργων του απλώνεται από την ψυχανάλυση ("Πληγές της μνήμης", 1980, "Ο κλέφτης των λέξεων", 1985) στη μουσική ("Γκλεν Γκουλντ. Σόλο πιάνο", 1988, "Πριμαντόνα, η όπερα και το ασυνείδητο", 2001), περνάει από τη λογοτεχνία ("Ο Προυστ και η μητέρα του", 1999, "Μπωντλαίρ, τα βαθιά χρόνια", 1995) και την πολιτική ("Η κωμωδία του πολιτισμού", 1993, "Big Mother, η ψυχοπαθολογία της πολιτικής ζωής", 2002) για να καταλήξει στο μυθιστόρημα ("Φοβάμαι να του μιλώ τις νύχτες", 1991).
