"Το συνοικιακό μπαρ είχε αδειάσει από νωρίς. Μόνο μια παρέα τριών ατόμων που συζητούσε. Η κουβέντα δεν άφησε κανέναν να καταλάβει το πέρασμα της ώρας. Αλλά σε λίγο θα έφευγαν και η ώρα θα γινόταν σαφής· πάντοτε το σε λίγο, πάντοτε οι ώρες. Τα τζάμια είχαν θολώσει απ' το κρύο. Και καθώς η φωτιά σιγόκαιγε, οι πρώτες αχτίδες έκαναν την εμφάνισή τους στον ορίζοντα. Πάντοτε οι αχτίδες έρχονται να φωτίσουν τον ορίζοντα..."
