Μια απόφαση ζωής μισού εκατομμυρίου ευρώ

Σε δυο μήνες περίπου επικοινώνησε πάλι μαζί μου. Είχαν αρχίσει να θεριεύουν οι μεταστάσεις στα οστά. Με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι ένα πρωί, έτσι χωρίς λόγο, έσπασε ξαφνικά το χέρι του. Είχε λιώσει το κόκκαλο από τις μεταστάσεις. Πήγε στο νοσοκομείο και δε μπορούσαν να του κάνουν τίποτα. Το μόνο που με ανάπαυσε ήταν η ψυχραιμία του και το κουράγιο που είχε όταν μιλήσαμε. Το είχε ήδη καταλάβει ότι το τέλος ήταν ήδη στην πόρτα. Σε λίγες μέρες με πήρε η γυναίκα του να μου πει ότι ο φίλος έφυγε το προηγούμενο πρωί. Ξύπνησε με έναν έντονο βήχα και σε λίγο άφησε την τελευταία του πνοή. Έφυγε οριστικά. Ένας φίλος ασύγκριτα καλύτερος από μένα από κάθε άποψη έφυγε στα 45 του χρόνια από το τσιγάρο. Έκλεισε μια προδιαγεγραμμένη πορεία που είχε αρχίσει στο σχολείο από ένα ανυποψίαστα επικίνδυνο νεανικό τσιγάρο. Δεν φαντάζεστε πόσο θα ήθελα να σύρω τις καπνοβιομηχανίες στα δικαστήρια για να πάρω μια γενναία αποζημίωση και να φτιάξω ένα ίδρυμα στο όνομά του που να δίνει υποτροφίες στα φτωχά παιδιά να σπουδάζουν φιλοσοφία που τόσο την αγάπησε.