Η Βέρα τον είχε καθηλώσει μέσα στην τιμονιέρα του Τζούνο. Εκεί, με τα πόδια στη διάταση και τα χέρια να κρατούν σφιχτά τον χειραγωγό καθρέφτη της γέφυρας, έδινε οδηγίες στον τιμονιέρη της βάρδιας πώς να τιμονεύει, για να αποφεύγουν τα πελώρια κύματα ώστε να μη βροντούν πάνω στη λαμαρίνα του ταλαιπωρημένου σκάφους.
Ο νους μπορούσε να τρέχει σε καλύτερες μέρες στο παρελθόν, που όμως έφεραν τα πράγματα σιγά-σιγά στην τωρινή δύσκολη ώρα. Τύχη και επιλογές τον είχαν φέρει ως εκεί. Ήταν η ώρα της κρίσεως.
Ο τυφώνας, αδυσώπητος, τους σφυροκοπούσε ανελέητα, σπρώχνοντάς τους προς τις ακτές της Κίνας ενώ το Kuro-Siwo κακόβουλα ανακάτευε περισσότερο τα νερά, φέρνοντας στον κόσμο κακοφτιαγμένα, ασυνεπή θεριοκύματα...
Ο Ευρύνοος Αρκαδιανός - Δεσαλέρνος, γεννημένος στην Κεφαλονιά το 1946, είναι πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού και επίσης εργάστηκε για ένα διάστημα και ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση.
Πιστεύει ότι είχε την καλή τύχη να ταξιδεύει στη χρυσή εποχή της ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας, δηλαδή από το 1965 και μετά. Αντίθετα με πολλούς ναυτικούς που παραπονιούνταν για τη δύσκολη και μοναχική ζωή στο πλοίο, θεωρεί ότι εκείνος είχε μια συναρπαστική εικοσαετία στη θάλασσα ως Δόκιμος, Αξιωματικός και τελικά Πλοίαρχος και είναι ευγνώμων στους γονείς του που τον συνέδραμαν σε αυτή την καριέρα.
Ο καπετάν-Ευρύνοος τώρα μένει μόνιμα στην Κεφαλονιά. Για το βιβλίο του "Μια βάρδια ακόμα" βραβεύτηκε με το Πρώτο Βραβείο "Νίκος Καββαδίας".
