Στο βιβλίο εξετάζεται η τέχνη της Δύσης από το 30.000 π.Χ. περίπου ως τις μέρες μας. Η διάρθρωση είναι εργοκεντρική, το κλειδί δηλαδή για τη γνωριμία με την καλλιτεχνική δημιουργία και την κατανόησή της είναι τα ίδια τα έργα. Η ανάλυση, η σύγκριση και οι παραλληλισμοί τους γίνονται σε σχέση με τις υλικές και πνευματικές συνθήκες της εποχής τους, με την προσωπικότητα του δημιουργού τους και, όπου είναι δυνατόν, με το ρεύμα στο οποίο τα έχει εντάξει η έρευνα. Στόχος είναι, μέσα από την πολλαπλότητα των ερεθισμάτων που προσφέρει ο συνδυασμός λόγου και εικόνας, να μπορέσει ο αναγνώστης, ανεξάρτητα από την προηγούμενη επαφή του με το αντικείμενο, να προσεγγίσει σφαιρικά την ιστορία της δυτικής τέχνης, κατανοώντας τόσο τη διαδοχή των εποχών της όσο και τους τρόπους που αυτές επικοινωνούν μεταξύ τους.
Όπως γράφει στον πρόλογό του ο συγγραφέας, η μεγάλη πρόκληση με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ήταν η επιλογή. Ποια έργα και ποιοι δημιουργοί θα μπορούσαν να δώσουν το ακριβές στίγμα κάθε εποχής στους τομείς της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής ή ακόμη της κεραμικής, της φωτογραφίας αλλά και των σύγχρονων τρόπων έκφρασης, έτσι ώστε, παρά τους αναπόφευκτους αποκλεισμούς, να μη μειώνεται η ευκρίνεια της συνολικής εικόνας που επιδιώκεται να σχηματίσει ο αναγνώστης; Επιπλέον, καταβλήθηκε προσπάθεια ώστε η αντιπροσωπευτικότητα και εγκυρότητα των επιλογών, στον βαθμό που ήταν εφικτό, να βασίζεται σε αντικειμενικά και συνάμα σύνθετα κριτήρια.
