ΤΡΟΠΟΙ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
ταξινόμηση αλφαβητική
ταξινόμηση κατά ηπείρους ή χώρες
ταξινόμηση κατά χρώματα
ταξινόμηση κατά την ημερομηνία απόκτησης
ταξινόμηση κατά την ημερομηνία έκδοσης
ταξινόμηση κατά μεγέθη
ταξινόμηση κατά είδη
ταξινόμηση κατά μεγάλες λογοτεχνικές περιόδους
ταξινόμηση κατά γλώσσες
ταξινόμηση κατά αναγνωστικές προτεραιότητες
ταξινόμηση κατά βιβλιοδεσίες
ταξινόμηση κατά εκδοτικές σειρές
Καμία από αυτές τις ταξινομήσεις δεν είναι από μόνη της ικανοποιητική. Στην πράξη, κάθε
βιβλιοθήκη τακτοποιείται με βάση κάποιον συνδυασμό αυτών των τρόπων ταξινόμησης: Η
εξισορρόπησή τους, η ανθεκτικότητά τους στην αλλαγή, η αχρηστία τους, η διατήρησή τους
δίνουν σε κάθε βιβλιοθήκη μια μοναδική προσωπικότητα.
Είναι μια επιχείρηση βασανιστική, αποκαρδιωτική, που ενδεχομένως κρύβει ευχάριστες
εκπλήξεις, όπως την επανεύρεση ενός βιβλίου που το είχαμε λησμονήσει, επειδή δεν το
βλέπαμε, και το οποίο καταβροχθίζουμε τελικά πάλι, ξαπλωμένοι μπρούμυτα στο κρεβάτι,
αναβάλλοντας για την επόμενη ό,τι δεν θα κάναμε αυθημερόν.
O Zωρζ Περέκ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1936 από Eβραίους γονείς, που τους έχασε στον πόλεμο. Tο 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Renaudot για το πρώτο του μυθιστόρημα "Tα πράγματα" και το 1978 με το βραβείο Medicis για το "Zωή οδηγίες χρήσεως". Πέθανε στο Παρίσι το 1982. Kυριότερα έργα: "Tα πράγματα" (1965), "Ποιο μοτοποδήλατο με νικέλινο τιμόνι στο βάθος της αυλής;" (1966), "Η εξαφάνιση" (1969), "Tο σκοτεινό μαγαζί" (1973), "Xορείες χώρων" (1974), "W ή η ανάμνηση των παιδικών χρόνων" (1975), "Zωή οδηγίες χρήσεως" (1978).
Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.
