Μνήμες από το Ληξούρι

Ω ξένε, που περνάς απ' αυτόν τον μικρό τόπο, τα καλοκαίρια συνήθως. Γίνε αγγελιοφόρος με σθένος και ορμή. Βγάλε την ντουντούκα σου και ανήγγειλε σε όλες τις φυλές του κόσμου. Ότι εδώ, στα φλογισμένα από τον ήλιο ποριά του Παραλιακού, πολεμώντας τραυματίες τα βάρβαρα στίφη των αέναων βροχοπτώσεων και των καυσώνων, μένουμε φρουροί ακοίμητοι. Ατρόμητοι στρατιώτες στης ζωής τα κελεύσματα. Ως την τελευταία σταγόνα ζωής. Εσείς οι ξένοι, που περνάτε από εδώ μόνο για την καλοκαιρινή ραστώνη, πείτε σε όλους - μα στους νέους κυρίως: ταξιδέψτε σε τούτο τον ιερό της μνήμης τόπο.
Και για σπονδές αποθέστε λουλούδια στους τάφους των ηρώων μας. Είναι τόσοι πολλοί! Κι αν είστε βιαστικοί, μιάθετε και μνημονεύετε μερικούς: Λέανδρο Σοφιανό και Ηλία Μηνιάτη, Βαγγέλη Κουρούκλη, Τζέρυ Μαρούλη, Αλκιβιάδη και Νίκο Ποταμιάνο. Νυν και αεί να λέτε, και εις τους αιώνες των αιώνων.