Μνήμες και μαρτυρίες από το '40 και την κατοχή

Χωρίς αμφιβολία η Εθνική Αντίσταση (1941-1944) αποτελεί ένα λαμπρό έπος της νεότερης ιστορίας του λαού μας, γιατί επιβεβαιώνει μέσα από το αίμα και το δάκρυ των αγωνιστών της τον ασίγαστο πόθο του Έλληνα για την ελευθερία και τις πολλαπλές θυσίες στις οποίες είναι διατεθειμένος να υποβάλλεται για να την εξασφαλίσει. (...) Μια σοβαρή παράλειψη συνοδεύει τις τιμητικές εκδηλώσεις, που η Ελληνική Πολιτεία καθιέρωσε από ετών προς τιμήν της Εθνικής Αντίστασης, και που συνεχίζεται επί χρόνια να υπάρχει. Πρόκειται για την αγνόηση -σκόπιμη άραγε;- του ιστορικού ρόλου που έπαιξε η Εκκλησία μας κατά την ίδια περίοδο και για την πελώρια συμβολή της στην σωτηρία του λαού και του τόπου. Ρόλου που διαδραματίσθηκε κυρίως στα μετόπισθεν, μέσα στις πόλεις και στα χωριά, και αναπτύχθηκε κυρίως κάτω από τη μύτη του εχθρού και που αποσκοπούσε στην ουσιαστική συμπαράσταση προς τον λιμώττοντα πληθυσμό, στη σωτηρία αιχμαλώτων και ομήρων από βέβαιο θάνατο, στην μέριμνα για τις χήρες και τα ορφανά του πολέμου. (...)