Πώς να ξεχωρίσει κανένας τους μύθους από τις αλήθειες, που συνδέονται με τη μεγαλύτερη προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής ιστορίας των τελευταίων πενήντα χρόνων του 20ού αιώνα; Ο Γιώργος Ν. Αναστασόπουλος το επιχειρεί, τρία χρόνια μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, με το δοκίμιο αυτό. Γνώρισε το Μακεδόνα ηγέτη, ως πολιτικός συντάκτης της Καθημερινής, και διετέλεσε Υπουργός και συνεργάτης του. Τα προσωπικά του βιώματα αποκαλύπτουν άγνωστες μέχρι τώρα πτυχές της προσωπικότητας και της δράσεως του ηγέτη, που συνδέθηκε με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις σχέσεις του με τους συνεργάτες του, με τον Τύπο, με τους ξένους, στις συγκρούσεις του με τον Ανδρέα Παπανδρέου, εμφανίζονται στοιχεία που δεν έχουν άλλοτε δημοσιευθεί.[...]
Γεννήθηκε στην Κηφισιά. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ευρωπαϊκό Συγκριτικό Δίκαιο στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και στη δημοσιογραφία στο Medill School of Journalism, του Πανεπιστημίου Northwestern των ΗΠΑ. Διδάκτωρ του δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου. Άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος το 1953 στην Καθημερινή και συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά ως πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης, αρθρογράφος κ.ά. Χρημάτισε υπηρεσιακός Υφυπουργός Προεδρίας στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή, 1977 και Γ. Ράλλη, 1981, και πρόεδρος της διακομματικής επιτροπής των εκλογών του 1981. Εξελέγη ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ. το 1984, το 1989 και το 1994. Έχει συγγράψει τα βιβλία "Πρόσκληση του 1992", μαζί με άλλους "Οριζόντια παραγωγή" (1994), "Τάσεις ενόψει της Διακυβερνητικής Διασκέψεως του 1996" (1995), "Διπλή απειλή για το κοινοτικό δίκαιο" (1996) και "Κοινές αρχές για ένα ευρωπαϊκό εκλογικό σύστημα" (1999). Το 2000 εξελέγη αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής.
