Το βιβλίο αποτελεί μια κριτική περιδιάβαση στην παιδική λογοτεχνία που απευθύνεται σε μικρούς ηλικιακά αναγνώστες, παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Αυτού του είδους η λογοτεχνία -που για πολλούς δεν είναι καν λογοτεχνία- απευθύνεται σε έναν αναγνώστη που παρουσιάζει ιδιαιτερότητες σε σχέση με μεγαλύτερα παιδιά. Δεν είναι καν αναγνώστης, με την έννοια ότι ούτε εμπειρία έχει της γραπτής μορφής της γλώσσας ούτε βέβαια των ευρημάτων και τεχν(ικ)ών της λογοτεχνικής γραφής. Η διαχείριση από τους συγγραφείς των αδυναμιών των αναγνωστών αυτής της ηλικίας αποτελεί ένα πράγματι δύσκολο έργο, πολύ περισσότερο εφόσον επιδιώκουν -συνήθως- να διαπεράσουν τις λογοτεχνικές τους ιστορίες με ιδεολογικές νύξεις. Το βιβλίο επιχειρεί να αναδείξει πώς οι μικροί λογοτεχνικοί χαρακτήρες των ιστοριών αυτών δρουν και λειτουργούν στο δικό τους λογοτεχνικό σύμπαν οδηγώντας ταυτόχρονα τους αναγνώστες /μικρά παιδιά να ανακαλύψουν τον δικό τους εαυτό. Παράλληλα, μέσα από τις ιστορίες που μιλούν για οικογενειακές σχέσεις, για παιδιά με ιδιαιτερότητες, για σχέσεις εξουσίας, για τη βία, την απώλεια, το τραύμα ή και τον θάνατο, αλλά και για το παιχνίδι και την τέχνη, ο εξωκειμενικός αναγνώστης μπορεί να ανακαλύψει τα δικά του μυστικά και όνειρα, τα δικά του ψέματα και αλήθειες.
Η Μένη Κανατσούλη σπούδασε Φιλολογία στο ΑΠΘ και πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα στην ιστορική και κοινωνική ανθρωπολογία από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού. Από το 1988, και σήμερα ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, διδάσκει Παιδική Λογοτεχνία στο ΠΤΔΕ του ΑΠΘ. έχει δημοσιεύσει άρθρα και ανακοινώσεις της σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικά έργα, καθώς και αρκετά βιβλία.
