Παίζουμε τον Θεό. Είμαστε άγρια ζώα. Το μόνο που έχει σημασία είναι να βγάλουμε τη μέρα. Αυτή είναι η ιστορία μου. Γεμάτη μέρες που χρειάστηκε να δείξω τα νύχια μου. Κι άλλες τόσο αδιάφορες, που θα ήταν σπατάλη χαρτιού.
Ένας εκτελεστής που γερνάει. Ο βίαιος θάνατος δεν τον φοβίζει, η φυσική φθορά όμως είναι άλλη υπόθεση. Πιο τρομακτική. Γύρω του παίζεται μια σκοτεινή παρτίδα σκάκι. Η σκακιέρα είναι μεγάλη κι εκείνος δεν καταλαβαίνει από ελιγμούς και τακτικές. Κινείται μόνο μπροστά, ένα τετράγωνο τη φορά, κι όσο φτάσει. Δεν τον ενδιαφέρει ποιος κερδίζει, σημασία έχει εκείνος να κάνει σωστά τη δουλειά του. Να εκτελεί τους στόχους του.
Ένα υπαρξιακό νουάρ, ένας σκοτεινός εσωτερικός μονόλογος, ένα οδοιπορικό στις νεκρές ώρες της νύχτας.
