Ο ΣΟΛΩΜΟΣ, ποιητής κατ' εξοχήν εξελισσόμενος, περνά με την εγκατάστασή του στην Κέρκυρα, στα τέλη του 1828, σε μια νέα φάση της δημιουργίας του. Καταγίνεται, πλάι σε άλλα, με δύο Νεκρικές Ωδές, ποιήματα αρκετά εκτενή στον σχεδιασμό τους, οργανωμένα σε στροφές, αφιερωμένα στη ζωή και στον θάνατο ορισμένων γυναικών. Το πρώτο από αυτά, "Εις Μοναχήν", γράφτηκε και κυκλοφόρησε σε αντίγραφα την άνοιξη του 1829. Την αφορμή για τη σύνθεση αυτή την έδωσε η είσοδος της ορφανής νέας Άννας Μαρίας Γεωργομίλα στο ορθόδοξο μοναστήρι των Άγιων Θεοδώρων και Γεωργίου στην Κέρκυρα. (Είναι η γυναικεία και σήμερα μονή των Άγιων Θεοδώρων κοντά στο "Mon Repos"). Ο ποιητής φαντάζεται ότι τη στιγμή πού η νέα μπαίνει για τη σχετική τελετή στον ναό του μοναστηρίου, άγγελοι γιορτάζουν μαζί της. Γιορτάζουν και για το Πάσχα (ήταν η ημέρα του Πάσχα) και ανταλλάσσουν ασπασμούς. (Αυτό σημαίνει η φράση Χρίστος ανέστη εκάνανε). Όλο το ποίημα είναι στα χείλη των αγγέλων, άλλος λέει τη μια στροφή ή ένα μέρος της, άλλος την άλλη. Ο πρώτος θαυμάζει την ωχρή ομορφιά της νέας, πού πιάνει περισσότερο από τα ρόδα. Οι άλλοι άγγελοι μιλούν για την ορφάνια της, για τη διαφορά ανάμεσα στον ταραγμένο "κόσμο" και τη γαλήνη του μοναστηριού, και για τη στροφή της Άννας Μαρίας προς αυτή την ουράνια γαλήνη, ενώ ο "κόσμος" την είχε ερωτευθεί.
2009-2025 © ebooks.gr / All Rights Reserved