Ο Γ. Γ. Παπαϊωάννου γνώριζε προσωπικά τον Σκαλκώτα και είχε από νωρίς εκτιμήσει τη μεγαλοφυΐα του. Μετά από τον πρόωρο θάνατο του συνθέτη (1949), ο Γ. Γ. Π., σε συνεργασία με την οικογένεια Σκαλκώτα και τους Μίνω Δούνια, Γιάννη Κωνσταντινίδη και Νέλλη Ασκητοπούλου - Ευελπίδη, μαζί με τους οποίους αποτελούσαν, τον μικρό πυρήνα των φίλων και υποστηρικτών του συνθέτη (Επιτροπή Σκαλκώτα και στη συνέχεια Εταιρεία Φίλων Σκαλκώτα), δημιούργησε το "Αρχείο Σκαλκώτα και υπήρξε για μία ολόκληρη πεντηκονταετία, ως το τέλος της ζωής του, η ψυχή της όλης προσπάθειας για την συγκέντρωση του έργου του συνθέτη, για την ασφαλή φύλαξή του, τη μελέτη του, τη δημοσίευση πολλών άρθρων και κειμένων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε μουσικά λεξικά, εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και την γενικώτερη προβολή της ζωής και του έργου του μέσω εκθέσεων, εκπομπών, συνεδρίων κ.ά., που έκαναν το φαινόμενο Σκαλκώτα γνωστό στο διεθνές κοινό. Στους δικούς του κυρίως αγώνες, καθώς και στου διακεκριμένου αρχιμουσικού και πιανίστα Γιώργου Χατζηνίκου, οφείλεται η έκδοση ενός πολύ μεγάλου μέρους του έργου του Σκαλκώτα από διεθνείς μουσικούς εκδοτικούς οίκους, η διοργάνωση πολλών συναυλιών και φεστιβάλ αφιερωμένων στο συνθέτη, η εκτέλεση και η ηχογράφηση πλήθους έργων καθώς και η έκδοση των πρώτων δίσκων LΡ.
Κατά τον εορτασμό της πεντηκονταετηρίδας του Ν. Σκαλκώτα, πραγματοποιήθηκε με δικό του σχεδιασμό και υπομνηματισμό η μεγάλη Έκθεση "Νίκος Σκαλκώτας" (Βερολίνο, 1999 και Χαλκίδα, 2001), ενω το παρόν βιβλίο, του οποίου τον β΄ τόμο άφησε σε μορφή πρόχειρων σημειώσεων, είναι καρπός της πενηντάχρονης συνεχούς μελέτης και ενασχόλησής του με τη σημαντική αυτή υπόθεση.
Ο Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου (1915-2000) υπήρξε μεταξύ άλλων μουσικολόγος, πιανίστας, μουσικοδιδάσκαλος και αρχιτέκτονας-πολεοδόμος. Παράλληλα, αρχιτέκτων-μηχανικός ΕΜΠ (απόφοιτος του 1935, με μετεκπαίδευση στην Αγγλία 1945-46). Διετέλεσε γεν. επιθεωρητής Οικισμού, προϊστάμενος Υπηρεσίας Προγρ/τος Ανόρθωσης (Υπ. Συντονισμού), προϊστάμενος Γραφείου Ανοικοδόμησης Ιονίων Νήσων, κ.λπ. Επίσης, αντιπρόσωπος της Ελλάδος σε Διεθνή Συνέδρια στέγασης, ανόρθωσης και ανάπτυξης, οικοδομικών υλικών, κ.λπ. (ΟΗΕ, ΟΕΟΣ, κ.λπ.). Στο διάστημα 1959-64 ήταν στο Αθηναϊκό Κέντρο Οικιστικής και το 1975, καθηγητής οικιστικής στο Παν/μιο Waterloo (Καναδάς). Συνιδρυτής (με τον Γκύντερ Μπέκερ) και σύμβουλος του Εργαστηρίου Σύγχρονης Μουσικής του Ινστιτούτου "Γκαίτε" Αθηνών, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Σύγχρονης Μουσικής και του ΚΣΥΜΕ του Γ. Ξενάκη. Δίδαξε ιστορία της μουσικής στο "Αθήναιον" (1952-67) και στο Pierce College (1967-69). Ως πιανίστας, έδωσε πολλές παγκόσμιες α΄ εκτελέσεις άγνωστων έργων Beethoven και Mozart και συνολικές παρουσιάσεις (με σχόλια και εκτέλεση) μεγάλων κλασικών σειρών (πλήρεις σονάτες Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert και πολλές άλλες σειρές "Απάντων"). Οργανωτής πολλών συναυλιών, φεστιβάλ (ιδίως σύγχρονης μουσικής) και άλλων εκδηλώσεων. Ήταν από τους πρώτους που διέγνωσαν την ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα του Νίκου Σκαλκώτα, τον οποίο πρωτογνώρισε το 1928, όταν ο Σκαλκώτας επισκέφθηκε την Αθήνα σε ένα διάλειμμα της παραμονής του στο Βερολίνο, και στη συνέχεια είχε διαρκή επικοινωνία μαζί του όταν ο συνθέτης εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα (1933). Έγραψε μονογραφίες και κριτικά σημειώματα για συνθέτες όπως οι Νίκος Σκαλκώτας, Γιάννης Χρήστου, Γιάννης Α. Παπαϊωάννου, κ.ά. ΄Εχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχει δώσει πάμπολλες διαλέξεις και είναι συνεργάτης 3 μεγάλων διεθνών μουσικών εγκυκλοπαιδειών. Οργάνωσε ποικίλες σειρές εκπομπών, μουσικολογικού και μουσικού περιεχομένου, στη Ραδιοφωνία.
