Γιοι του ανέμου, νομάδες αδέλφια μου, / τη γη αλωνίζετε καλοκαίρι χειμώνα, / στα χνάρια π' αφήνετε τη μοίρα μου ψάχνω, / στης ερήμου την άμμο, ταπεινή ανεμώνα.
Του αγέρα παιδιά όπου ορίζει πετάτε, / μια εδώ, μια εκεί τη βοή του αφουγκράζεσθε, / προσκυνάτε το μένος του, στέρια γη δεν πατάτε, / της αλλαγής οπαδοί, και ποτέ δεν κουράζεσθε.
[...]
