"Συναισθηματικό βαρόμετρο"
Κάποτε που θυμώνει ο ουρανός/
στο σπίτι μου ξεχνιέται ο αυγερινός/
στο φως του πλέκω μια χρυσή πλεκτάνη/
-για τον καιρό, το ίδιο που μου κάνει/
μα όταν του Έρωτα άγγελος περνά/
έρημες ξαστεριές με βρίσκουν να/
σέρνω μέχρι τα βάθη των ηπείρων/
το βήμα των μεγάλων αναπήρων... (από τη σελ. 8 του βιβλίου)
