Όταν, σήμερα, σκεφτόμαστε το παρόν της λογοτεχνίας θεωρούμε τα ζητήματα του μοντερνισμού και της πρωτοπορίας διευθετημένα. Στην πραγματικότητα, η συζήτηση περί ελληνικού μοντερνισμού έχει δημιουργήσει και συνεχίζει να προκαλεί παρεξηγήσεις, ενώ το θέμα της ελληνικής πρωτοπορίας, και κυρίως αυτό της ύπαρξής της, τίθεται μόνο περιθωριακά για να παρακαμφθεί ταχύτατα από άλλα θέματα, φαινομενικά ανώτερα στη σειρά και στην τάξη. Το βιβλίο αυτό δοκιμάζει μία διερεύνηση των δύο αυτών τρόπων νεωτερικότητας στα πλαίσια της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Ποια χρόνια, ποια περιοδικά, και ποιος κριτικός λόγος φιλοξένησαν μηχανισμούς αμφισβήτησης και υπέρβασης της παράδοσης ή και ρήξης με τον λογοτεχνικό κανόνα; Τελικά, ποια κείμενα ενσωμάτωσαν τη δυναμική εκδοχή της ελληνικής πρωτοπορίας, αναπτύσσοντας την ουτοπική της λειτουργία και συνεισφέροντας στην εξέλιξη των ριζοσπαστικών ρευμάτων έως τις μέρες μας; Πώς διαγράφεται στο μέλλον η λογοτεχνία των πειραματισμών, και ποιες είναι οι νέες της αναζητήσεις;
Η Ελισάβετ Αρσενίου γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έλαβε το μεταπτυχιακό και διδακτορικό της δίπλωμα στη Νεοελληνική Φιλολογία από το Κέντρο Οθωμανικών, Βυζαντινών και Νέων Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Birmingham. Έχει διδάξει στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης και στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια. Οι δημοσιεύσεις της αφορούν ζητήματα μοντερνισμού και πρωτοπορίας της ελληνικής λογοτεχνίας.
Μη Διαθέσιμο
