Ο πρωτόγονος άνθρωπος ταυτίζει τον εαυτό του με τη Φύση και προσπαθεί να διακρίνει τις προτιμήσεις και τις εξελίξεις μέσα από τις μεθόδους που υιοθετεί η φύση, για να εξασφαλίσει την αναπαραγωγή των δένδρων, συνδυάζοντας δηλαδή τον πολλαπλασιασμό των δένδρων με τη δική του αναπαραγωγή.
Ο "Γάμος των Δένδρων" για τον πρωτόγονο είναι ο γάμος φύσης και ζωής και η αντίληψή του αυτή τον οδήγησε σ' ένα κανονισμό "περί ακολασίας ή ασκητισμού", που δεν έχει καμία σχέση με τον αντίστοιχο κανονισμό των "πολιτισμένων" κοινωνιών.
