ΤΡΕΠΛΙΕΒ: […] Κατά τη γνώμη μου το σύγχρονο θέατρο είναι μια ρουτίνα, μια προκατάληψη. Όταν ανοίγει η αυλαία και εμφανίζονται αυτά τα τέρατα της υποκριτικής, οι γκουρού της ιερής τέχνης, σε ένα δωμάτιο με τρεις τοίχους και χαμηλό φωτισµό, να παριστάνουν τους ανθρώπους που τρώνε, πίνουν, ερωτεύονται, περπατάνε, φοράνε τα σακάκια τους... Μέσα από χυδαίες εικόνες και πρόστυχες φράσεις προσπαθούν να μας μιλήσουν για την ηθική – την μικρόψυχη ηθική – που είναι κατάλληλη μόνο για οικιακή χρήση. Όταν μου σερβίρουν με χίλιες παραλλαγές όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τότε το βάζω στα πόδια να ξεφύγω, όπως ο Γκυ ντε Μωπασσάν όταν ο Πύργος του Άιφελ τού πολτοποίησε τον εγκέφαλο με τη χυδαιότητά του.
ΣΟΡΙΝ: ∆εν γίνεται χωρίς το θέατρο…
ΤΡΕΠΛΙΕΒ: Χρειαζόμαστε καινούργιες φόρμες, πρέπει να βρούμε νέους τρόπους έκφρασης […].
Άντον Τσέχοφ (1860 - 1904): Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων, θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων. Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της οικογένειάς του και μεγάλωσε σε πολύ αυστηρό και θρησκευτικό περιβάλλον. Ο Τσέχωφ από την 6η τάξη του γυμνασίου αναγκάστηκε μόνος του να βγάζει το ψωμί του παραδίδοντας μαθήματα κατ' οίκον. Το 1879 μπαίνει στο ιατρικό τμήμα του πανεπιστημίου της Μόσχας, το οποίο τελείωσε το 1884. Από τον καιρό της σπουδής του στο γυμνάσιο, ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει χιουμοριστικές σκηνές, αφηγήσεις, μονόπρακτα. Από το 1880 τα έργα του αρχίζουν να δημοσιεύονται στα περιοδικά "Ξυπνητήρι", "Θεατής", "Μόσχα", "Φως και σκιά", "Θραύσματα" κ.ά. με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ. Το 1884 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων "Τα παραμύθια της Μελπομένης". Το 1884-85 γράφει την ιατρική του διατριβή που δεν τελείωσε, εξαιτίας των ασχολιών του. Ως γιατρός βοηθούσε τους ανήμπορους και παρείχε τις ιατρικές υπηρεσίες του δωρεάν. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του είναι: "Ο γλάρος", "Ο θείος Βάνιας", "Οι τρεις αδελφές", "Ο βυσσινόκηπος", "Στέππα" κ.ά. Πέθανε το 1904.
