Οι συζητήσεις για τον δαρβινισμό άρχισαν ουσιαστικά στην Ελλάδα αρκετά αργά, τη δεκαετία του 1870 - ενώ η θεωρία είχε ήδη διατυπωθεί από το τέλος της δεκαετίας του 1850. Τούτο είναι αξιοπαρατήρητο. Μπορούμε να αποδώσομε την καθυστέρηση σε δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος που δείχνουν οι Έλληνες, όπως και άλλοι μεσογειακοί λαοί, για τη φύση, επομένως και για τις εξελικτικές διαδικασίες. Ενδιαφέρονται περισσότερο, και μερικές φορές αποκλειστικά, για τις ανθρώπινες συμπεριφορές, δραστηριότητες και επιτεύγματα, την κοινωνική ζωή στις πόλεις, ειδικότερα την πολιτική είναι δηλαδή στο έπακρον πολιτικά ζώα. Θα προσέθετα ότι γνωρίζομε πως έξι Έλληνες παρακολούθησαν, ως ακροατές, τα μαθήματα που παρέδιδε ο Λαμάρκ (Jean-Baptiste Lamarck) στο Μουσείο του Παρισιού, το Museum, κατά τις αρχές του 19ου αιώνα.
