Ο Διψασμένος, από τα μεγαλύτερα έργα της σύγχρονης αργεντινής λογοτεχνίας, αφηγείται έναν κόσμο που συνορεύει με την τρέλα: τον αλκοολισμό και την κόλασή του.
Πώς να κορέσει το αδύνατο, πώς να παλέψει ενάντια στην ακατασίγαστη δίψα που δεν έχει αρχή και τέλος, πώς να επισημάνει ότι η ίδια η ζωή επιβεβαιώνει την ανυπαρξία της ευτυχίας: αυτά είναι τα ερωτήματα που βασανίζουν τον (νυν; πρώην;) αλκοολικό συγγραφέα Εστέμπαν Εσπόσιτο στη σύμπλοκη -διαυγή και μεθυσμένη- αντίληψή του της πραγματικότητας.
Με λυρισμό και αυτοσαρκασμό ο συγγραφέας διερευνά τα άκρα της ανθρώπινης καταρράκωσης, την καθημερινή ενοχή, την ταπείνωση και τη διαρκή πορεία στην κόψη του ξυραφιού.
Η έξοχη πρόζα του Αβελάρδο Καστίγιο μεταμορφώνει την εμπειρία σε αυθεντικό έργο τέχνης, όπου η γλώσσα αποκτά ανατριχιαστική λάμψη. Γιατί ο Καστίγιο δεν έγραψε απλώς την ιστορία ενός αλκοολικού, αλλά το ίδιο το μυθιστόρημα του αλκοολισμού.
