Η μια ωμή δολοφονία διαδέχεται την άλλη, διαταράσσοντας όλες τις ισορροπίες μιας φιλήσυχης, τακτοποιημένης γερμανικής πόλης και τις ζωές των ανύποπτων, ευσεβών κατοίκων της. Οι φόνοι συνεχίζονται χωρίς καμιά προφανή αιτία και χωρίς κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει τους δράστες, εδραιώνοντας ένα καθεστώς τρόμου που μοιάζει αδιανόητο για μια ευνομούμενη κοινωνία.
Είναι όμως τα πράγματα ακριβώς έτσι;
Ο Τόμας ντε Κουίνσι ανοίγει με το νυστέρι του Εκδικητή το μαλακό υπογάστριο του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου και αναζητά λαχανιασμένα τα ίχνη των ενόχων, εγκαινιάζοντας θριαμβευτικά το λογοτεχνικό είδος του κατάμαυρου μυστηρίου και του θρίλερ.
Ο Τόμας Ντε Κουίνσυ (1785-1859) είναι ένας από τους σπουδαίους Άγγλους συγγραφείς του 19ου αι., ένας "βικτωριανός Μπόρχες" όπως έχει χαρακτηριστεί. Έγραψε ιδιότυπα φιλολογικά και ιστορικά δοκίμια (με γνωστότερα τα πορτρέτα του των Άγγλων ποιητών, όπως ο Γουέρντσγουερθ και ο Κόλεριτζ, και τους προβληματισμούς του για την Ιστορία), απέκτησε όμως τη φήμη του με το βιβλίο "Περί της δολοφονίας ως μιας των καλών τεχνών" (1827). Οι αφηγηματικές ικανότητές του τού εξασφάλισαν τεράστια επιτυχία με την Έκδοση των "Εξομολογήσεων ενός Άγγλου οπιομανούς" (1822). Ο Μπωντλαίρ, ο Μαλλαρμέ, ο Αντρέ Μπρετόν, ο Χ. Λ. Μπόρχες, ο Γουίλλιαμ Μπάροουζ και ο Ανδρέας Εμπειρίκος αγάπησαν και επηρεάστηκαν από το έργο του.
