Έλεγαν πως ο ελέφαντας ήταν κατσούφης.
Έλεγαν πως ο ελέφαντας έκρυβε τη λύπη του.
Έλεγαν ότι προτιμούσε τη σκιά.
Τα άλλα ζώα προσπαθούσαν να του φτιάξουν τη διάθεση με παιχνίδια και χορούς και λαχταριστά κεράσματα. Εκείνος όμως είχε ανάγκη από παρηγοριά, κάποιον που να μπορεί να του εμπιστευτεί το μυστικό του...
Ένα βιβλίο που μας δείχνει ότι μερικές φορές χρειαζόμαστε χώρο και χρόνο μακριά από τους άλλους, για να ζήσουμε τη θλίψη μας. Κι όταν βρεθεί η κατάλληλη αφορμή και ξεσπάσουμε, μπορούμε και πάλι να νιώσουμε καλά.
Μια τρυφερή ιστορία που συμπεριλήφθηκε στη λίστα των 100 Εξαιρετικών Εικονογραφημένων Παιδικών Βιβλίων της χρονιάς στη διεθνή έκθεση της Φραγκφούρτης.
