Δυστυχώς, η αδικία που υπέστη ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους έχει συνέπειες που διαρκούν έως και σήμερα. Οι Βορειοηπειρώτες είναι από τους ελάχιστους πολίτες της Ευρώπης, των οποίων ακόμη και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα (γλώσσης, εκπαιδεύσεως, θρησκευτικής λατρείας, ιδιοκτησίας κ.ά.) καταπατούνται από το επίσημο κράτος εντός του οποίου διαβιούν. Μετά την κατάρρευση των καθεστώτων υπαρκτού σοσιαλισμού, η Αλβανία διήλθε από μία μεταβατική περίοδο προσαρμογής και σήμερα είναι πλέον μέλος πολλών διεθνών οργανισμών, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης (από το 1995), το ΝΑΤΟ (από το 2009) κ.ά. και με την αμέριστη συνδρομή της Ελλάδος, ενώ είναι υποψήφιο μέλος προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μολαταύτα, τα Τίρανα επικαλούνται διάφορες δικαιολογίες (πρακτική αδυναμία, οικονομική δυσπραγία κ.ά.) για να μην εκπληρώσουν τις συμβατικές υποχρεώσεις τους προς τους Βορειοηπειρώτες, από τα πρώτα έτη της συστάσεως του αλβανικού κράτους.
Συχνά, η Αθήνα δεν μερίμνησε όσο έπρεπε για την προστασία των Βορειοηπειρωτών. Εν τούτοις, αυτοί διατρανώνουν συνεχώς την πίστη τους στην μητέρα-Ελλάδα και διακηρύσσουν την ελληνικότητά τους. Αυτό πιστοποιείται από δεκάδες έγγραφα, τα οποία έχουν συνταχθεί, αλλά και από συνεχείς δηλώσεις των εκπροσώπων τους. Έως σήμερα, όλα αυτά ήταν διάσπαρτα σε διάφορα έντυπα, βιβλία, άρθρα ή ακόμη και αρχεία, δίχως να έχει επιχειρηθεί η συγκέντρωσή τους σε ένα ευσύνοπτο, χρηστικό και ενιαίο κείμενο. Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει το παρόν βιβλίο, το οποίο εμπεριέχει μία ιστορική αναδρομή του ζητήματος. Αυτή εμπλουτίζεται από πολλές πρωτογενείς πηγές (οι οποίες παρατίθενται δίχως να αλλοιωθεί η ορθογραφία ή η σύνταξή τους) προκειμένου να καταδειχθεί η αξιοπιστία των γραφομένων. Στο πλαίσιο αυτό, αναγνώστηκαν δεκάδες βιβλία και άρθρα, τα οποία παρατίθενται λεπτομερώς, προκειμένου ο αναγνώστης να ανατρέξει για να βρει περισσότερα στοιχεία.
Το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα πολυετούς ερεύνης και μελέτης διαφόρων αρχείων στην Αθήνα και την Ήπειρο.
Ο Ιωάννης Παπαφλωράτος γεννήθηκε το 1973. Εισήχθη μεταξύ των πρώτων στη Νομική Σχολή Κομοτηνής, το 1992. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΑ.Ι.ΑΜ.Ε.Π.) και η εργασία του υπό τον τίτλο "Οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών επί της Γιουγκοσλαβικής κρίσεως (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση), 1991 - 1996" (η οποία εκπονήθηκε υπό την επίβλεψη του καθηγητή κ. Ιωάννη Βαληνάκη) εκδόθηκε υπό τη μορφή Background Paper σε 4 τόμους για τις διπλωματικές μας υπηρεσίες. Το 1997, έλαβε το πτυχίο του και την ίδια χρονιά μετέβη στην Ολλανδία για μεταπτυχιακές σπουδές. Το 1998, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο εξειδίκευσης στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις από το Amsterdam School of International Relations. Το 1999, ξεκίνησε την εκπόνηση της διεπιστημονικής διδακτορικής διατριβής του υπό την επίβλεψη του καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Κωνσταντίνου Σβολοπούλου. Το 2004, αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με "άριστα". Έχει εργαστεί ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών επί διετία και είναι μόνιμος συνεργάτης διαφόρων ιστορικών περιοδικών. Τον Ιανουάριο του 2009, ανεδείχθη τακτικός εταίρος κατόπιν προτάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου της "Εταιρείας των Φίλων του Λαού". Το Δεκέμβριο του 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου, της Ακαδημίας Αθηνών, με έπαθλο 5000 ευρώ, για το βιβλίο του "Η ελληνοϊταλική κρίση του 1923: Το επεισόδιο Tellini - Κέρκυρας". Σήμερα, διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (Σ.ΕΘ.Α.) και το Λαϊκό Πανεπιστήμιο. Έχουν εκδοθεί 5 βιβλία του και έχουν δημοσιευτεί 82 άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά.
