Η σαρκική απόλαυση δεν ζεσταίνει από μόνη της την καρδιά, ούτε "φιλιώνει" τους συμβαλλόμενους. Την καρδιά ζεσταίνει μονάχα η απόφαση του ζευγαριού να αισθητοποιήσει στα όρια της προσωπικής του ζωής έναν εναλλακτικό, έκτακτο και αντισυμβατικό τρόπο υπάρξεως, με την προοπτική αυτός ο τρόπος να γίνεται μέρα με τη μέρα πιο περιεκτικός, πιο καθολικός: από τον/τη σύζυγο στον πλησίον, από τον πλησίον στην κοινότητα και από την κοινότητα σε ολόκληρη την κτίση. Περιττό να ειπωθεί ότι η "κοινότητα" δεν ταυτίζεται εδώ μ' έναν εξουσιαστικό θεσμό που αξιολογεί την ηθική του ζευγαριού· περισσότερο κατανοείται ως μία ανοιχτή αγκαλιά, που καλεί το ζευγάρι -"προγαμιαία" ή "μεταγαμιαία", αδιάφορο- σ' έναν πληρέστερο εικονισμό της Βασιλείας. Η σχετικοποίηση της τελετουργίας, ως "μονοπωλίου" της χάριτος, δεν πρέπει λοιπόν να μας οδηγεί σε ενθουσιαστικές υπερβολές και να φτάνει ως την απόρριψη της Εκκλησίας εν γένει. [...]
Ο Δημήτρης Ουλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και μουσική (ακορντεόν, πιάνο, ανώτερα θεωρητικά) στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στον κλάδο της βυζαντινής φιλοσοφίας, στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε για τρία χρόνια το σεμινάριο της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο χώρο της ενοριακής κατήχησης. Εργάσθηκε επτά χρόνια σε διάφορα ωδεία της Αθήνας ως καθηγητής, τρία χρόνια σε νυχτερινά μαγαζιά ως μουσικός και έξι μήνες στο περιοδικό Θεός και Θρησκεία ως επιμελητής κειμένων.
