"Η μελέτη ημών αύτη περί καρκίνου ψιχίον προς ψιχίον συνειλεγμένη εκ της πολυτόμου και πολυτίμου βιβλιοθήκης των αρχαίων, περιλαμβάνει τας γνώσεις των πάλαι Ελλήνων ιατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1453... Ο καρκίνος, νόσος τοσούτω διαδεδομένη και ης τα θύματα τόσω πολυάριθμα, ην αδύνατον να διαφύγη την παρατήρησιν των βαθέων ερευνητών της αρχαιότητος και να μη επισύρη επ' αυτού την προσοχήν, απ' αυτών έτι των αρχαιοτάτων χρόνων. Πράγματι δε διά της αναγνώσεως της ημετέρας μελέτης πας τις πείθεται, ότι ο καρκίνος, ου μόνον ην γνωστός παρά τοις αρχαίοις, αλλ' ότι ούτοι πληρέστατα είχον κατανοήσει και πάσαν αυτού βαρύτητα...[...] (Αριστ. Κούζης, "Επίμετρον", σελ. 92)
