Για τους Έλληνες που εγνώριζαν ότι μόνον η συνδυασμένη μέριμνα τόσο για την Ψυχή όσο και για το Σώμα δύναται να διαπλάσει ολοκληρωμένα και ελεύθερα πνεύματα, η φιλοσοφία δεν αποτελούσε "ειδικότητα" αλλά πρωταρχικό μέλημα του κάθε νέου ανθρώπου.
Στις σύγχρονες εκβαρβαρισμένες κοινωνίες η φιλοσοφία φαίνεται να διώκεται αλύπητα. Τα ερωτήματα που αφορούν στο Είναι, στον Λόγο, στον Χρόνο και στον Θάνατο δεν φαίνεται να απασχολούν πια ιδιαίτερα τους λεγόμενους "ανθρώπους του πνεύματος" αφού ουδείς εισήλθε στον κόπο να τα εξετάσει ουσιαστικά μετά από τον Χάιντεγκερ.
Τι εστί το Είναι;
Ποιο το νόημα του Χρόνου και τι σημαίνει ο Θάνατος; Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να θέσει εκ νέου τα πρωταρχικά υπαρκτικά ερωτήματα του ανθρώπου συνεχίζοντας την αμιγώς φιλοσοφική ελληνική παράδοση που την έχουμε σήμερα ανάγκη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν.
