- Ναταλία, εσύ είσαι; ακούστηκε πιο δυνατά η φωνή του παππού, ο οποίος τώρα ανέβαινε την πετρόχτιστη σκάλα. Άγιε μου Σάββα! Κλέφτες! Ναταλία, πού είσαι, βρε γυναίκα;
Εκλέψανε τον χάρτη μου
την μαύρη ζίπκα λεβεντίαν.
Τον θησαυρόν, τ’ αλάτι μου,
του Πόντου μου την μυρωδίαν.
- Γρήγορα παιδιά! έκανε ο Μελάνθιος. Στο κάστρο στον Πρόδρομο!
Γεννήθηκε στη χώρα που μυρίζει λίβανο και πεύκο, μα και θάλασσα! Δηλώνει μαθητής στον λόγο τον γραπτό, τον ιστορικό, τον ποιητικό, τον διηγηματικό, μα κυρίως: τον παραμυθητικό.
