Στόχος αυτού του βιβλίου είναι να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός νεοελληνικού αρχιτεκτονικού λόγου. H εκκίνηση της έρευνας τοποθετείται στην περίοδο όπου αρχίζει να διαμορφώνεται ο νεοελληνικός πολιτισμός, ουσιαστικά, στον δεύτερο βυζαντινό ουμανισμό. Aυτή η μεγάλη διάρκεια οδήγησε στην εξέταση των σχέσεων του νεοελληνικού αρχιτεκτονικού λόγου με τον αντίστοιχο δυτικό, βυζαντινό και ισλαμικό.
Tο βιβλίο είναι πρωτοπόρο σε έναν πρωτοπόρο τομέα έρευνας, την ανάλυση της δομής του θεωρητικού λόγου της αρχιτεκτονικής. Γιατί, έως πρόσφατα, τα αρχιτεκτονικά κείμενα, ο αρχιτεκτονικός λόγος όπως αναδύεται από τα γραπτά κείμενα μιας εποχής, ήταν ο φτωχός συγγενής της έρευνας στην ιστορία της αρχιτεκτονικής.
Μη Διαθέσιμο
